رمان دوراهی عشق ونفرت3

بادیدن ما راهش رو به سمت ما کج کرد
ایدا-به...پس این پنگوئن هم که اینجاست
خنده ام گرفت،نزدیک ما اومد وموهاش رو باناز کنار زد وبا ناز گفت:
-سلام..
ایدا مثل خودش اداش رو دراورد وگفت:سلام
خنده ام رو فوری جمع کردم
رکسانا-چه خبره شیوا؟
من-سلامتی
رکسانا-اره دارم میبینم
من-چی رو؟
رکسانا-اینکه روز به روز داره به عرضت اضافه میشه
ایدا-گم شو...شیوا که از هممون خوشتیپ تره
رکسانا طوری وانمود کرد که اصلا حرف های ایدا واسش مهم نیست وگفت:
-تو چطوری ایدا؟
ایدا-خــوبم..
رکسانا-مشروب سرو نمیکنید شیوا؟
من-مامان خوشش نمیاد
رکسانا-وا؟از خاله بعیده این حرف ها
ایدا-چی شد زدی تو کار فلورانس مشروب خور شدی؟
رکسانا-نه...من ایران هم که بودم میخوردم
تو همون موقع صدای بلند موزیک اومد..
اهنگ جیگیلی امیر تتلو بود...شادی خودش اومد وبه من وایدا وایناز هم اشاره زد
واقعا چه قدر اهنگ با مضمونی بود...هرچند بی ربط هم نبود،چندتا جیگیلی وسط بودیم
شادی رفت دست شهراد هم گرفت واوردش وسط..که با رقص شهراد ترکیدیم ازخنده نمیدونم تو اون چندلحظه چه جوری مدل رقص من وایدا وایناز وشادی رو فهمیده بود وهمه رو با هم میکس کرده بودوادامون رو در می اورد...
دختر پسرها کم کم اومدند وسط و وسط حسابی شلوغ شد..شهراد هم میرقصید وبا باسنش همه رو به این طرف واون طرف شوت میکرد...دیگه همه به این دیوونه بازی های شهراد عادت داشتند.
داشتم رو به روی ایدا قر میدادم که سنگینی نگاهی رو حس کردم..
سرم رو به اون سمت چرخوندم...ارمان بانگاه شیطنت امیزی نگام میکرد
بهش اشاره زدم که بیا برقص...به شهراد اون وسط اشاره زد ومغزش رو نشون داد وبا حرکت لب هاش گفت:تعطیله
خنده ام گرفت وبه رقصم رسیدم....وقت سرو شام شد...چون غذا سلف بود همه روی صندلی هاشون مشغول خوردن غذا بودند...

من اخرین نفری بودم که رفتم واسه ی کشیدن غذا...داشتم واسه خودم یه کم پاستا میریختم

که صدای ارمان اومد که گفت:

-من جای شما بودم شام نمیخوردم

نفس عمیقی کشیدم چون میدونستم یه کل کل حسابی دارم

خونسردانه گفتم:

-چرا مثلا؟

ارمان-تناسب اندام!

من-شما که دارید رکورد میزنید نفرمایید!

ارمان-نه جدی کار کنید روش لباس هاتون اندازه اتون بشند

لبخند خونسردانه ای زدم وگفتم:

-چطور؟

ارمان-اخه همه ی اقایون از خانوم های باربی خوششون میاد

من-اقایونی که از خانوم های باربی خوششون میاد،میرن خانوم های باربی می گیرند دلیلی نداره من خودم رو باربی کنم که اقایون از من خوششون بیاد...میخوام خوششون نیاد 100 ساله سیاه...

ارمان-اخه من هم از خانوم های باربی خوشم نمیاد،از خانوم های هم تیپ شما خوشم میاد نه لاغر نه چاق میزون میزون ...دارم میگم که شما به خاطر من هیکلتون رو بهم نریزید

من-به خاطر شما؟؟؟؟

ارمان-اره دیگه...بیا یه کم مرغ هم بخور ویه تیکه مرغ هم گذاشت تو بشقابم

بشقاب رو با حرص و میز گذاشتم وگفتم:

-حالا که فکر میکنم میبینم حق با شماست...بهتره یه کم به تغذیه ام بیشتر اهمیت بدم..

ارمان با شیطنت گفت:

-من عاشق خانوم هاییم که شام نمیخورند...

من-واقعا؟

ارمان-اره

من-از حرفتون بر نمیگردید؟

ارمان-نه مطمئنم

با شیطنت بشقابم ودوباره برداشتم وگفتم:

-اشتهام باز شد

واز حرص ارمان چند مدل دیگه غذا هم به بشقابم اضافه کردم ودماغم وجمع کردم ولبام رو دادم جلو وگفتم:

-ایــش

واز کنارش رد شدم ورفتم پیش بچه ها ومشغول خوردن شدم...

حسابی مشغول تعریف بودیم وداشتم دولپی غذا میخوردم که در این حین نگاهم به ارمان افتاد که داشت نگاهم میکرد و می خندید....

دستش رو روی شکمش کشید ودو تا کوبید و شکمش ...حرصم در اومد قیافه ام رو که دید خنده اش تشدید شد وبا حرکت لبهاش بهم گفت:

-بخور...بخور

تو همین اوصاف رکسانا رو دیدم که من وارمان رو زیره نظر گرفته بود...با نوشابه به زور غذام رو قورت دادم که دیدم رکسانا داره میاد سمتم

رکسانا روبه ما گفت:

-شماها انقدر میخورید باید سال دیگه برید مسابقات مردان اهنین..

تیکه هاش با اینکه همیشه از سره طعنه بود ولی واسه ی ما خنده دار بود

زدیم زیر خنده

ایدا-برو بابا چسونه...تو فردا پس فردا بخوای شوهر کنی...شوهرت بخواد بغلت کنه باید بالش بزاره وستتون که استخون هات نره تو جونش!!

رکسانا-عزیزم همه ی پسرها جدیدا اینطوری میپسندند..

ایدا با لحن خنده داری گفت:

-اوره...اوره همه ی پسر ها این روزها دوست دارند استخون بره تو جونشون

رکسانا پشت چشمی نازک کرد وبرگشت سمت من وبه ارمان اشاره زد وگفت:

-اون کیه؟

من-دوست شهراده...چند وقته خونمونه

رکسانا-انگار خوب هم واسه هم کرم میریزید

من- کرم میریزیم؟دستیم با هم

رکسانا نگاهی به ارمان کرد وگفت:

-کیه؟چه کارس؟

من-چرا از خودش نمیپرسی اونجا وایساده

رکسانه موذیانه گفت:

-فکر بدی نیست

وبرگشت پشتش رو به من کرد وموهاش رو با ناز پرت کرد عقب ورفت سمت اران

ایدا که با نگاش دنبالش میکرد گفت:

-ساه سوخته ی چسونه...شیوا اون جوجه رو بده به من...اعصاب واسه ادم نمیزاره که...نوشابه سیاه رو هم بده

باخنده گفتم:

-رکسانا بد هم نگفت ها فکر کنم سال دیگه باید بریم مسابقات مردان اهنین انقدر میخوریم

ایدا-اشکال نداره که ،من میرم تو بخشی که کامیون رو با دندونشون میکشند

من -من که اصلا احتیاجی ندارم با دندون بکشمش انقدر میخورم تا تمرکزم بره بالا با تمرکزم هلش میدم...

شادی-برو بابا من خودم ابروهام رو گره میدم به کامیون ومیکشمش...جفتتون رو تو دوره نیمه نهای شکست میدم...فقط باید یه کم جوجه کباب بمالم به ابروهام قوت بگیرند...

در حال خندیدن بودم که نگاهم به ارمان ورکسانا افتاد....
رکسانا داشت با عشوه شتری با ارمان حرف میزد وارمان هم مغرورانه داشت نگاش میکرد وگه گاه با سر تایید میکرد وچیزی میگفت ودر اخر هم با هم دست دادند ورکسانا دوباره با ناز موهاش رو به عقب پرت کرد ورفت سمت دیگه ای..

ارمان یهو نگهش اومد سمت من ولبخند شیطنت امیزی زد واومد سمت ماوگفت:

-شماهنوز دارید میخورید؟

ایدا-Mrارمان شما هم بفرما یه بال مرغی بزن

خندید

شادی-داداش ارمان با یه کم دوغ بخور...سیبیل هات سفید بشه بعد برو به هر دختری که دلت میخواد تو مهمونی ماچ بده

ارمان-شلوار ورزشی پوش تو حرف نزن فقط بخور،وقت از دست میره

شادی-اره اتفاقا میخوام ابروهام هم تقویت کنم

از سره جام بلند شدم وروبه بچه ها گفتم:

-وای چه قدر غذا خوردم اشب!

ارمان دستش رو توی جیب هاش فرو برد وبه نیم رخ نام کرد واروم گفت:

-این همون لباسیه که سره شب تنت بود؟

من-اره

ارمان-احساس میکنم بهت تنگ شده

من-اتفاقا من هم احساس میکنم از بس شما به غذا خوردن من نگاه کردید وحرص خوردید قلمبه هاتون اب رفته وتو کت وشلوارتون لق میخورید

ارمان-حداقل بعد از شام یه کم برقص این غذاهایی که خوردی اب بشه

چیزی نگفتم و دوباره از حرص دماغم روجمعکردم وچشمام رو ریز کردم ودندونام حرصی شد...وقتی نگاهش به قیافه ام افتاد...لبخند شیرینی نشست رو لباش ...قیافه ام رو بدجنس تر کردم واز کنارش رد شدم

که از پشت سر صداش اومد که گفت:

-ایدا خانوم اون باله مرغه کو ؟بده بخوریم...
نمیدونم چرا دوست داشتم باهاش کل کل کنم...خیلی اهلش نبودم ،ولی تا چشمم بهش می افتاد یه حس سرکشی تو وجودم جرقه میخورد که من رو وادار میکرد باهاش کل کل کنم...اصلا نمیشد فهمید تو ذهنش چی میگذره... خیلی نفوذ ناپذیر بود.
بعد از شام داشتیم وسط قر میدادیم که یهو اهنگ قطع شدوشهراد اومد همه رو کنار زد و گفت:
-دخترابسه هرچی قر دادید...برید..برید بشینید...ایـــش
بعد رفت ویه اهنگ گذاشت وصداش رو تا ته ولوم داد...اهنگش خیلی غریب بود وبه گوشم اشنا نبود...با خوندن خواننده فهمیدم اهنگ کردیه...
شهراد کتنش رو دراورد وپرت کرد یه سمتی واومد وسط وزد به مسخره بازی...تکنو وبیریک رو با رقص محلی قاطی کرد...اریا هم که پایه ی خل بازی هاش بود رفت وسط..وباهم رقص مسخره ی خنده داری رو اجراکردند وبقیه ی پسرها هم به جمعشون پیوستند...همه خنده اشون گرفته بود...ما دخترها روبه روشون وایساده بودیم وانگشت شستمون رو واسشون به سمت پایین گرفته بودیم..
بعد از اون شهراد رفت اهنگ رو عوض کرد ویه اهنگ عربی گذاشت...بیشتر پسرها کم اوردن وکنار وایسادند
شهراد وسپهر واریا شروع کردن به دیوونه بازی ورقص وعشوه اومدن..شهراد سینه یلرزوند وموهاش رو این طرف واونطرف پرت میکرد...سپهر هم جلوی شهراد نشسته بود وسینه می لرزوند...اریا که دیگه هیچی مثل تشنجی ها افتاده بود رو زمین وخودش رو میلرزوند
شهراد رفت وپاهای اریا رو گرفت وبه حالت درازکش دور سالن میچرخوندش...
بعد سپهر هم رفت ودست هاش وگرفت وتابش دادند ویهو پرتش کردند سمت رامتین وشاهرخ وکیان وارمان که چند قدم اون طرف تر وایساده بودند...شاهرخ ورامتین اریا رو بلند کردند وگفتند:
-لا الله الا لله
شهراد هم درحالی که سینه می لرزوند ...میزد تو سره خودش وبه ظاهر گریه میکرد
خود اریا اون بالا سینه میلرزوند
شاهرخ-ای بابا ،این که هنوز جون داره
شهراد-نه بابا !نفس های اخره.. داغه حالا خودش نمیفهمه...بیاین خاکش کنیم..
من از خنده روی ایدا ولو بودم..
دایی پولاد طفلی از خنده کبود شده بود...
شادی که از خل بازی هاشون خسته بود رفت واهنگ رو قطع کرد..
شهراد-مرده خورهای محترم مرده رو از همون ارتفاع ول کنید رو زمین...برید پی کارتون...وسیله ی ایاب وذهاب دم در اماده است
وخودش از سالن خارج شد
یهو شادی اهنگ راک سرسام اوری رو گذاشت وبا فریار رفتند وسط واسه رقص هیپ هاپ...فریار 2سال از شادی کوچیکتر بود...میرقصیدند وحال میکردند وایدا هم دورشون حرکات ورزشی در میاورد....

داشتم رقص شادی وشهراد ونگاه میکردم...که یهو برق ها قطع شد وهمه جا رو تاریکی مطلق فرا گرفت...میخواستم خودم رو عبور بدم وبرم ببینم چه خبره...که یهو سینه به سینه خوردم به یکی وکم مونده بود بخورم رو زمین که من رو گرفت...

دستم وروی سینه ام گذاشتم وگفتم:

-اخ..اخ..لعنتی

یهو صدای ارمان اومد که گفت:

-چرا هر موقع برق ها میره میپری تو بغل من

حس کردم سرخ شدم وبا صدای دردناکی گفتم:

-شما چرا هر موقع برق میره میرید واسه تفریح وسیاحت

ارمان-خوبی؟طوریت که نشد

من-نه ولی فکر کنم دنده هام سر شد

ارمان-توکه خوبی من بعد از اون برخورد 2هفته ای هست که کلیه هام از کار افتادند ودستشویی نمیرم

یهو برق هااومد روبه روی ارمان وایساده بودم نگاهم بالا اومد وبه چشماش رسید که فوری نگاهم رو دزدیدم وازش دور شدم

در این حین شهراد وشادی در حالی که همدیگه رو میزدند وارد سالن شدند...

شادی-برق هارو قطع میکنی رقص من رو بهم بریزی اره؟

همه زدند زیره خنده وفهمیدند چرا برق ها رفته...

مامان که دیگه طاقتش سر اومده بود ورفت سمت جفتشون مثل بچه ها گوش جفتشون رو گرفت وبرد یه سمت سالن وباهاشون حرف زد ونمیدونم چی بهشون گفت ولی موجب این شد که اوضاع اروم بشه واتش بس اعلام کردند...


شهراد هم دست مامان رو کشید وبرد پیش همکارهاش ونمیدونم به همکارهاش چی میگفت که همه از خنده ریسه رفته بودند...فقط میدونم از دور به شکم بابا اشاره میزد

تشنه ام بود رفتم سمت اشپزخونه تا یه کم اب خنک بخورم که یهو ارمان رو دیدم که اون هم مشغول اب خوردن بود من که اتفاقات چند دقیقه پیش رو فراموش کرده بودم با دیدنش باز خجول شدم که لبخند شیطنت امیزی رو لباش نقش بست و گفت:

-راستی شادی وشهراد صلح کردند؟دیگه برق ها نمیره؟

من-چطور؟

ارمان-میخوام ببینم اگه قراره باز برق ها بره ، برم یه زرهی چیزی بپوشم...فقط قلب وکبدم سالم مونده...اونها هم داغون نشند

نتونستم خودم ونگه دارم وزدم زیره خنده

وپارچ اب رو از دستش گرفتم ویه لیوان اب واسه خودم ریختم واز اشپزخونه بیرون رفتم که دیدم شهراد یه اهنگ 8/6 گذاشته ودختر پسرها دنبال هم قطار شدند وبه حالت رقص دور سالن میچرخیدند ...شهراد با دیدن من گفت:

-بدو بچسب شیوا...بدو سوار شو

رفتم وبه جمعشون پیوستم وپشت کیان رو گرفتم ...پشت سرم ایدا واریا وایساده بودند وبه ترتیب بقیه...

ارمان هم اومد،شهراد مجبورش کرد تا بیاد تو قطار رفت وجلوی کیان قطار شد..

یهونمیدونم چی شد موبایل کیان زنگ زد یا مامانش صداش زد که از قطار رفت بیرون ومن پشت ارمان رو گرفتم

در همین حین..شهراد مستقیم دوئید تو دیوار وخورد به دیوار وگفت:

-قطار تصادف کرد

یهو اریا که پشت سره ایدا وایساده بود داد زد فشار بدید

شادی وشاهرخ هم که تیز بودند ...شهراد رو فشار دادند تو دیوار

یهو ایدا واریا هم از پشت فشار اوردند که من مثل ضریح امام رضا از پشت چسبیدم به ارمان

ایدا داد میزد-فشار بدید....راه نفسش رو بگیرد

صدای ناله وار شهراد می اومد که میگفت:

نامردا اگه دیگه بردمتون قطار بازی

ارمان که مثل من اون وسط داشت له میشد گفت:

-همیشه اخرین ارزوم این بود که برم تو یه مهمونی همه شبیه شهراد باشند..

خودم رو به زور از اون وسط کشیدم بیرون ورفتم کمک ،شهراد رو از لای دیوار وشهراد بکشم بیرون

که شادی گفت:

-ادم فروش چشم الاغی...نکن...بیشعور!

انقدر هم فشارشون زیاد بود که شهراد رو به زور هل میدادمتا بیاد بیرون

یهو اریا با لهجه ی خنده داری گفت:

-کیثافت گطار تصادف کردچرا صف رو بهم میریزی

شهراد رو به زور کشیدم بیرون که شهراد بغلم کرد وگفت:

-قربونت برم الهی چشم خرکی

که همه زدند زیره خنده

سپهر که تا اون موقع کتش رو دراورده بود ومثل ریز علی خواجوی تو هوا تکون میداد به شهرادگفت:

-الاغ 3ساعته دارم کتم رو تو هوا تکون میدم...اگه راننده ی قطار ریز علی خواجوی هم انقدر خر بود که تموم مسافرها مرده بودند

شهراد-زیاد خورده بودم اب روغن قاطی کرده بودم ترمز جواب نداد

همه خندیدیم ومتفرق شدیم

دیگه کم کم مهمون ها رفتند ...فقط خانوم هایی که واسه نظافت اومده بودند مونده بودند ومن هم از خستگی فقط ارایشم رو شستم ورفتم تو اتاقم وچون شرکت داشتم زود خوابیدم..

تاوارد شرکت شدم...جلالی منشی شرکت گفت:
-فرشچیان بدو تو سالن کنفرانس
من-چه خبره؟
جلالی-نمیدونم بازصدیقی چه نقشه ای واستون کشیده،از اون اژدها هرچی بگی برمیاد
خندیدم وگفتم:
-بدبخت کجاش اژدهاست؟
جلالی-برو تا مثل شاگردها پشت در نگهت نداشته
کارتکسم وزدم ورفتم سمت اتاقم ووسایلم رو گذاشتم تو اتاقم ورفتم تو سالن کنفرانس
میز بیضی شکلی وسط بود وکلی صندلی چرخدار دورش بود وتموم مهندس ها جمع شده بودند
مهناز رو پیدا کردم ورفتم پیشش نشستم
مهناز-سلام شیوا
من-سلام...چه خبره؟جلسه واسه چیه؟
مهناز-یه پروژه جدید گرفتیم،خدا به دادمون برسه
من-واسه چی؟
مهناز-پروژه اش بزرگه این جور مواقع سگ میشه...نمیدونیم به کارهامون برسیم یا داد وهوار این رو جمع کنیم
من-وا؟ قاطی داره مگه؟
مهناز-حالا میبینی...از دیشب چه خبر
من-خیلی خوش گذشت جات خالی بود...ولی عوضی چرا نیومدی؟
مهناز-بچه ی برادرم به دنیا اومده بود،واسش مهمونی گرفته بودند...نشد بیام دیگه ببخشید
من-اِ؟باشه خوب..
یهو صدیقی اومد مثل همیشه جدی واتو کشیده...
همه به احترامش از سره جاشون بلند شدند که متشخصانه گفت:
-بفرمایید
و روی دیتا یه پروژه گذاشت وشروع کرد به توضیح دادن
همه گوششون به صدیقی بود
مهناز یهو گفت:
-پیست..پیست شیوا
اروم گفتم:
-ها؟
مهناز-لامصب بد تیکه ای ها این صدیقی...جون مهناز یه کم عشوه شتری بیا ببینم میتونه با این دقت وتمرکز به حرف زدنش ادامه بده؟
من-هـــــیس...میشنوه
یهو صدیقی گفت:
-خانوم فرشچیان چی رو میشنوم
هول شدم وگفتم:
-بله؟...معذزت میخوام
صدیقی اهمی کرد و دوباره ادامه داد
دیگه من ومهناز ساکت شدیم وتا اخر جلسه دیگه حرفی نزدیم...من هم از حرفاش یه چیزهایی دستگیرم شد ویه چیزهاییم یادداشت کردم که یهو گفت:
-ختم جلسه